Prof. dr hab.inż. Tadeusz Pałko
Przewodniczący Komitetu Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowania PAN, przewodniczący Polskiego Komitetu Inżynierii Biomedycznej SEP i przedstawiciel SEP w Komitecie N-T ds. Ergonomii, Ochrony Pracy oraz Techniki w Medycynie przy FSN-NOT, koordynator projektu Centrum Badań Przedklinicznych i Technologii w części realizowanej w Politechnice Warszawskiej.
Jest wybitnym specjalistą z inżynierii biomedycznej. Studia ukończył w 1965 r. z wyróżnieniem na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Uzyskał stopnie nauk technicznych: dr 1974 r., dr hab. 1985 r., tytuł prof. 1992 r. W latach 1976 i 1981 odbył staże w USA. W okresie 1991-2012 był dyrektorem Instytutu Metrologii i Inżynierii Biomedycznej Politechniki Warszawskiej, gdzie pracuje do dzisiaj. W kadencji 2015-2020 był Konsultantem Krajowym Ministerstwa Zdrowia w dziedzinie Inżynierii Medycznej. Pracował też w instytucjach medycznych m. in. w Instytucie Reumatologicznym oraz w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego. Przez wiele lat był konsultantem naukowym Instytutu Techniki i Aparatury Medycznej w Zabrzu oraz w innych przemysłowych ośrodkach badawczo rozwojowych. Uczestniczy w pracach wielu organizacji naukowych krajowych i międzynarodowych zajmujących się inżynierią biomedyczną m.in. w polskich towarzystwach: Inżynierii Biomedycznej Fizyki Medycznej, Techniki Sensorowej, w International Federation for Medical and Biological Engineering, International Organization for Medical Physics, American College of Clinical Engineering. Obecnie jest przewodniczącym Komitetu Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowania PAN, przewodniczącym Polskiego Komitetu Inżynierii Biomedycznej SEP i przedstawicielem SEP w Komitecie N-T ds. Ergonomii, Ochrony Pracy oraz Techniki w Medycynie przy FSN-NOT, koordynatorem projektu Centrum Badań Przedklinicznych i Technologii w części realizowanej w Politechnice Warszawskiej. Obszar osiągnięć prof. T. Pałko obejmuje techniki odbioru i przetwarzania sygnałów oraz budowę elektronicznej aparatury medycznej do monitorowania rytmu serca, oznaczenia parametrów hemodynamicznych oraz do gazometrii krwi i gazów oddechowych. Z tego zakresu posiada ok. 620 publikacji i 19 patentów. Był promotorem 17 zakończonych doktoratów. Kierował wieloma (ponad 15) grantami naukowymi m.in.: KBN, MNiSW i NCBiR. Wyniki jego licznych prac badawczych znalazły zastosowanie w praktyce klinicznej oraz były wdrożone przemysłowo m.in. kardiotachomonitory, reografy, stereotaktyczne manipulatory wieloczynnościowe dla usprawniania operacji laparaskopowych, spektrometry impedancyjne do charakteryzacji tkanek oraz nowatorskie czujniki do nieinwazyjnej gazometrii krwi tętniczej i gazów oddechowych, a także programowalny fantom piersi do testowania urządzeń termograficznych. Za te osiągnięcia uzyskał wiele odznaczeń m.in. Krzyż Kawalerski (1999 r.) oraz Oficerski OOP (2014 r.). Został wyróżniony złotym medalem Międzynarodowej Wystawy IWIS 2017 oraz prestiżową nagrodę naukową im. Ignacego Mościckiego w 2018r. za szczególne osiągnięcia uwieńczone transferem na potrzeby gospodarki.